May bagong solusyon si Chairman Bayani Fernando para magapi ang mga pasaway sa lansangan: MMDA T-Shirts.
Sa lahat ng naisip niyang pakulo para bihisan ang Metro… dito ako napanganga.
Bukod sa mahal, wala siyang sense.
Sa totoo lang, kung minsan, gusto kong burahin ‘tong blog ko.
Minsan ko nang nainterbyu si Sec. Angelo Reyes tungkol sa krisis sa kuryente.
Masaya siyang kausap, kuwela. Pakiramdam ko nga eh BFF (Best Friends Forever) na kami sa daldal niya.
Sa tagal na niyang humaharap sa media, kabisadong-kabisado na niya kung paano kami aaliwin.
Habang inaayos pa ng crew ko ‘yung set-up sa interview, pinagkukuwentuhan namin ‘yung tungkol sa away ng Meralco at GSIS.
Medyo nagno-nosebleed na ako kasi sa totoo lang, kung hindi ko rin lang naging istorya ‘yung kuryente, hindi ko naman talaga susubaybayan ‘yung isyu tungkol sa away nung dalawang kumpanya.
Susubaybayan ko siguro, para lang maging updated ako, pero alam niyo ‘yung mga balitang tumatagos lang sa iyo kasi masyadong teknikal?
Nung medyo napapagod na rin akong magpanggap na interesado sa topic, inamin ko na lang kay Sir Angie na wala akong pakialam sa away nung dalawang kumpanya. Mas naiinis pa ako run sa reklamo tungkol sa binabayaran nating lahat na system loss.
Medyo sumeryoso ang mukha niya: “Naku, dapat may pakialam ka sa away nila.”
Text galing sa isa sa mga iniidolo at nirerespeto kong manunulat sa Ingles:
‘Yung (pangalan ng program), ang pangit ng ingles! U shud tell dm to edit. And delivery ng anchors parang 24 oras in english.
Ang patakaran ko, basta lumagpas ka na sa 25 taong gulang, wala ka nang karapatang mag-baby talk.
Maliban na lang siguro kung maliit ka’t maputi, may braces at medyo chubby na chinita, puwede pa siguro… may posibilidad pang bumagay.
Pero kung lagpas ka na sa pagkakaroon ng quarter-life crisis at pinapaliit mo pa rin ang boses mo o nagbubulul-bululan ka para magpa-cute/makuha ang gusto mo/lumambing/wala lang… hindi maganda.
To put it bluntly: masagwa.
Malakas ang ulan nung pasakay ako sa MRT kahapon — Kamuning station, papuntang Cubao.
Maganda ang mood ko kahit gasgas na lalamunan ko sa kakaubo.
Para akong bida sa isang music video. Ganun ang pakiramdam kapag naka-in ear headphones.
Nakakabingi, pero wala akong pakialam.
Pumuwesto ako sa me unahan, dun sa me special coach para sa mga babae at matatanda.
Ang sabi, kaya raw inireserba ang bahaging ‘yon ng MRT eh para maiwasan ang sexual harrassment.
Malaking kabalbalan.
It’s official.
Tapos na talaga ang bakasyon ko.
Shet.
At dahil kailangan nang tuldukan ang dalawang linggo kong pahinga sa bahay, oras na raw para ako ay…
Ngayon alam ko na kung bakit noong maliit pa ako, hindi ako masyadong pinapabasa ng tabloid ng Papa ko…
